Post: #11

Zabrałem się za rozbiórkę, żeby wszystko dobrze obejrzeć.
Tak jak piszecie, mimo tego, że ktoś przechowywał go w ciężkich warunkach, rama i wszystkie mocowania są tak jak z fabryki wyszły.
Przejrzałem też wszystkie łożyska i co najlepsze, naszych tam nie było. Na nakrętkach korby, czy piast ani śladu klucza. Smar fabryczny, czyli zastygły majonez. Tutaj już po kąpieli w nitro.





Zabrałem się też za koła, postanowiłem rozebrać je do rosołu i porządnie oczyścić z rdzy i wypolerować obręcze, tylna gorsza, szprychy to złom, piasta i obręcz ma wżery, ale trudno, ten rower ma zasłużone 48 lat!



Odblask udało mi się dostać, w tle oczyszczone i złożone na nowo przednie koło



Będziecie mnie wyzywać, ale podjąłem decyzję o malowaniu. Za dużo rudej, ciężkiej do usunięcia. Kolor ten sam, najbardziej pasował RAL 6034. Rama z osprzętem pojechała dzisiaj do piasku i w czwartek będzie proszkowo malowana:


Cały czas nie mogę wyjść z podziwu, że tymi rowerkami jeździli dorośli ludzie



Potem oczywiście trafi oryginalna kalkomania i szablon:



Na koniec złe wiadomości. Najmniejszą awarią okazało się być pęknięte łożysko przedniej piasty, ale ten drobny wianeczek jest do dostania w cenie piwa. Największą zaś zjechany gwint na widelcu... zastanawiałem się co z nim uczynić, bo ster delikatnie ale jeszcze trzyma. Nowy czy ratować ten co jest. Ostatecznie jednak postanowiłem, że poradzę sobie z klejem do gwintów i mocniejszym dociśnięciem obejmy kierownicy. Zostaje się modlić, żebym nigdy nie musiał zdejmować widełek. Swoją drogą, bardzo dziwnym rozwiązaniem jest obejma na gwincie steru, bo jeśli ktoś często korzystał z funkcji składaka gwint musiał zepsuć bardzo szybko.

Pozostaje jeszcze problem błotników, bo te które mam przejechał chyba ruski czołg, bo są zdeformowane, :(zmiażdżone, pogięty wspornik, tylny w ogóle go nie miał. Marzą mi się stalowe, pod kolor, ale prostymi aluminiowymi też nie pogardzę